Drag

In een tijd waarin negativiteit de boventoon voert, heb ik vooral behoefte aan schoonheid en lichtheid.  Op Instagram worden alleen leuke mensen gevolgd, het Twitter-account is opgezegd en op tv kijk ik tegenwoordig naar RuPaul’s Dragrace. Ik ben over het algemeen geen ‘binge watcher’ maar ik kan echt uren naar dit geweldige programma kijken.

Logischerwijs ben ik halverwege seizoen 13 begonnen met kijken op MTV en dat alleen omdat Kandy Muse ruzie had met Tamisha Iman. Gefascineerd door het feit dat mannen, dressed as girls, ruzie maken als een stel hysterische wijven, moest ik wel blijven kijken. Wie zijn deze mannen en waarom hebben ze voor deze kunstvorm gekozen? Zelfexpressie, entertainment? En wat doen ze eigenlijk bij zo’n Dragrace?

Gelukkig is RuPaul’s Dragrace ook op Netflix beschikbaar en kon ik beginnen met seizoen 1, vanavond heb ik  seizoen 10 afgerond. Een periode van 10 jaar waarin je het programma ziet groeien. Werd de winnaar in het eerst seizoen nog gekroond in de studio zonder publiek, nu is het een live show in een groot theater. Maar de mensen blijven hetzelfde. Mooie én lelijke mannen, maar ook non-binair en transgenders, dik én slank, die zichzelf transformeren in prachtige vrouwen.

Dragrace is een afvalshow, waarin veel van de deelnemers wordt gevraagd. Naast het jezelf leuk kunnen presenteren op de catwalk, moet er ook worden gezongen, gedanst en geacteerd. Een van mijn favoriete onderdelen is de Snatchgame, waarin de deelnemers een bekend iemand moeten nadoen. Maar de verhalen van de mens ‘achter de drag’ zijn het mooist, hoe confronterend deze verhalen soms ook zijn. Want ‘anders zijn’ wordt niet door iedereen geaccepteerd. Een man is een man, een vrouw is een vrouw en wij zijn allemaal hetero. Waarom is het zo moeilijk om iemand te accepteren en te respecteren voor de persoon die hij/zij/hen is? Discriminatie, geweld, verkrachting en exorcisme (!): niemand zou hieraan blootgesteld mogen worden.  

Ondanks de soms verdrietige achtergrondverhalen, geniet ik van de verschillende persoonlijkheden die meedoen aan het programma. Arrogante types, ruig uitziende types die heel lief blijken te zijn, vervelende ‘vrouwenkliekjes’, grappige dames, luide tantes en naaktlopers: het blijft mij intrigeren. In augustus komt een van mijn favorieten, Bianca del Rio, naar Amsterdam en ik heb de kaartjes al in huis. Verheug me er nu al op.