Als je in stilte wilt reizen, moet je nooit in een stiltecoupé gaan zitten. Echt, het is altijd een stuk rustiger in een normale coupé. Afgelopen zondag was het weer een waar genoegen om in de stiltezone te zitten. In Groningen stapte een ‘stilte-anders-snijd-ik-je-ballen-af-activiste’ in de trein. Ze zat nog niet of ze was al woest aan het gebaren naar een argeloze jongeman die het in zijn hoofd haalde zijn telefoon te beroeren. Het eerste uur van de reis was daarom heerlijk rustig, omdat geen mens meer adem durfde te halen met de activiste in de nabijheid. Gelukkig verliet zij in Zwolle de trein, want we waren allemaal al aardig blauw aangelopen.
In Zwolle kreeg ik gezelschap van een jong stel, waarvan het meisje meteen riep dat ze een half uur stil moest zijn. Het is haar denk ik nog geen 2 seconden gelukt. Heerlijk kwebbelend en met een aardig volume heeft zij de coupé in die 30 minuten voorzien van allerlei bijzonder nuttige informatie. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat alle Zwollenaren Tokkie heten. Alsof het bijzonder beschaafd is om in een stiltecoupé je klep open te scheuren. Het onnozele ding.
Wat is het toch met mensen dat zodra er ergens een verbod op staat, men dat met liefde negeert? Ik geef toe dat ik ook weleens in de verleiding wordt gebracht om iets te doen dat niet mag. Bijvoorbeeld in musea. Ik zal het niet in mijn hoofd halen om aan een kunstwerk te gaan friemelen, maar als er een bordje bijstaat met de tekst ‘a.u.b. niet aanraken’ dan krijg ik de bijna onbedwingbare neiging om er toch aan te gaan zitten. Eigenlijk is het gewoon uitlokking, zo’n bordje. Enkele voorbeelden:
- Gras niet betreden. Op dat moment wil ik niets liever dan in het verboden gras liggen.
- Verboden voor onbevoegden. Wie of wat is onbevoegd? Ik wil nú naar binnen!
- Roken verboden. Lekker, een sigaret! (en ik rook niet eens)
- Deur niet aanraken, pas geverfd. Best een goed idee om een handafdruk achter te laten voor het nageslacht.
- Verboden te fotograferen. Foto gemaakt in de Sixtijnse kapel? Check!
Conclusie van dit alles? Verbied niets, dan komt het vanzelf wel goed.
Een gedachte over “Verboden”