Man had een hobby. Hij hield ervan om met andere mannen over een veld achter een bal aan te rennen. Al hield hij nog meer van de 3e helft die na al dat gehol volgde. Een nadeel van zijn hobby was dat hij een paar keer per jaar de was van het gehele elftal mee naar huis nam. Een enorme tas werd dan blijmoedig de hal ingeschoven met de mededeling dat wij die week verantwoordelijk waren voor de was.
‘Wij? Er is geen WIJ in jouw hobby. Je weet waar de wasmachine staat.’
‘Maar ik weet niet hoe dat moet’, zei hij dan pruilend. Hij wist heel goed hoe de wasmachine werkte, maar daar had hij op dat moment geen actieve herinnering meer aan. Bovendien moest hij direct terug naar de vereniging om naar het 1e elftal te kijken. Wat in de praktijk erop neerkwam dat het 1e over het veld hobbelde, terwijl meneer in de kantine aan het bier en de gehaktballen zat. Kortom, man verliet terstond het huis en ik bleef achter met een stinkende tas.
Het zal geen verrassing zijn dat ik (meestal) over mijn hart streek en met een dichtgeknepen neus de voetbalshirts en -broekjes in de wasmachine schoof. Maar dan die sokken. Er zaten lieden in dat team die om onduidelijke redenen tape om hun sokken wikkelden. En dat is niet erg, als ze de tape na de wedstrijd weer zouden verwijderen. Maar nee, dat was natuurlijk te veel gevraagd. Kilometers aan tape heb ik zitten te verwijderen van de sokken, voordat ze gewassen konden worden.
Opvallend was dat gedurende het voetbalseizoen er altijd een oneven aantal aan sokken in de tas zat en dat je aan het eind van het jaar aanzienlijk minder sokken hoefde te wassen dan aan het begin van het seizoen. Maar het meest opvallend was toch wel dat er meer sokken met de letter L (van links) waren dan met de letter R (van rechts). Betekende dit dat de vereniging ergens een overtollige partij sokken had opgekocht? Of dat voor voeten hetzelfde geldt als voor handen en dat het team grotendeels bestond uit mannen met twee linkervoeten? Dat laatste zou het niveau van het team verklaren. Hoe dan ook, het samenvoegen van de sokken tot een passend stelletje was een uitdaging. De sokken kwamen in 50 tinten groen, al dan niet met witte strepen en in verschillende stadia van verval. Als ik de enkele R-sokken aan een L had gekoppeld, werden de overige L-sokken op uiterlijk samengevoegd. Er bleef dan altijd één sok over. Dat vond ik zielig, want het was de lelijkste sok en dat is toch een vorm van discriminatie. Deze sok mocht dan tussen de sokkenduo’s liggen voor extra warmte en als ik in een dolle bui was, dan mocht de sok meedoen aan een trio.
Na al die jaren is één vraag onbeantwoord gebleven. Wie droeg die ene sok? Ergens heb ik het idee dat het iemand moet zijn geweest die op de reservebank zat en dat bij het wisselen van spelers er ook van sok werd gewisseld. Het zou me niets verbazen.
Marita's overpeinzingen 