Breda

Breda en Marita, het zal nooit een goede combinatie worden. Voelde ikzelf al enige weerstand in mij opkomen toen ik de stad in 2021 bezocht, maar gisteren bleek die weerstand geheel wederzijds te zijn.  Oftewel, het ging allemaal niet van een leien dakje.

Het zit zo. Ik moest in Breda zijn voor een afscheidsdiner van lieve collega H. die met pensioen gaat. Bij aankomst in de stad viel de regen met bakken tegelijk uit de hemel. Nu zag ik het niet zitten om als een doorweekte trol op mijn eindbestemming aan te komen, dus ik besloot een taxi te nemen in plaats van een wandelingetje te maken door het stadspark. Ik stap in de taxi en noem de straat waar ik naartoe moet.
 ‘Catharina, hoe spel je dat?’
‘C A T.. ‘
‘Oh, met een C!’
De taxichauffeur komt duidelijk niet uit Breda. Want nadat we een stukje hadden gereden, vroeg hij of hij ‘hier’ rechtsaf moest. Met de plattegrond in mijn hoofd, beantwoordde ik de vraag bevestigend. ‘Eh, dan kan ik hier niet verder rijden.’ Er stond inderdaad een bord dat de weg iets verderop was afgesloten. Acht euro armer ben ik de taxi uitgestapt en heb de reis verder te voet afgelegd.

Ietwat verregend sta ik een paar minuten later voor de dichte deur van het geboekte hotel. Maar geen paniek, volgens het briefje op de deur kan ik mij melden bij de kroeg aan de overkant van de straat. Niet geheel verrassend bleek de kroeg ook dicht te zijn. Dan maar bellen naar het 06-nummer van het hotel. Als ik ergens een hekel aan heb… Gelukkig meteen contact, mevrouw was boven in het hotel bezig en zou meteen naar beneden komen. Meteen duurde langer dan ik verwacht had, maar toen de deur eenmaal van het slot ging, was het ontvangst allerhartelijkst.

Nadat ik mijn hoofd in de plamuur had gezet, toog ik naar het etablissement waar het diner zou plaatsvinden. Een bijzonder gezellige avond volgde met lekker eten en een goed glas wijn. Helaas zat ik naast de pensionado in spe en die heeft de neiging om bij ieder woord dat uit zijn mond komt, uitgebreid te gaan zwaaien met zijn armen. Wat heel gevaarlijk is als je een glas rode wijn zit te drinken. Het duurde dan ook niet lang of H. sloeg het wijnglas uit mijn handen. Mijn nieuwe blauwe trui kleurde rood. Doekjes werden aangedragen en goede adviezen werden gegeven zoals deppen maar vooral niet wrijven. Uit veiligheidsoverwegingen ben ik daarna overgestapt op het drinken van water.

Hoe dan ook, ondanks alle weerstandachtige activiteiten heb ik een gezellige avond in Breda gehad.  En, ook niet onbelangrijk, de trui is gewassen en kleurt weer helemaal blauw. Ik verwacht echter niet dat ik Breda ooit nog eens vrijwillig zal bezoeken.