Legpuzzel

Als ik al een goed voornemen heb voor 2023, dan zou ik meer willen schrijven. Het hoofd zit weliswaar vol met verhalen, maar ik heb maar tien blogs geschreven in het afgelopen jaar. Dit wordt, op de valreep, nummer elf.

Puzzelen

In de week tussen kerst en het nieuwe jaar zijn er twee zekerheden in mijn leven. De ene is dat ik gewoon aan het werk ben, want ik gebruik mijn vrije dagen liever in de zomer. De andere zekerheid is dat ik in de avonduren, luisterend naar de Top 2000, een legpuzzel in elkaar zet.

Het maken van een legpuzzel verloopt normaal gesproken in een bepaalde volgorde. Ik begin met de kantjes en daarna worden gedurende het leggen de puzzelstukjes in drie groepen ingedeeld: water en lucht, de groenvoorziening en overig. Deze methode werkte prima voor de eerste puzzel (Parijs) die ik deze week heb gemaakt. De tweede puzzel is echter een ander verhaal, deze is namelijk met ‘smart cut technology’ is gemaakt. Dit betekent dat iemand creatief bezig is geweest met een figuurzaag en het gepresteerd heeft om puzzelstukjes de meest bijzondere vormen te geven. De puzzelmaker noemt het smart, ik noem het irritant.

Minstens zo irritant is het dat er 38 honden in yoga-posities zijn afgebeeld, allemaal in een eigen gekleurd hokje. Een van de honden staat in een dermate onbehoorlijke pose dat ik hem inmiddels Adolfje noem. In ieder geval werkt mijn drie groepen-methode niet meer en staan er acht Tupperware-bakjes op de tafel. Voor zes kleuren, voor de witte streepjes en eentje met onderdelen van honden. Feest. Op de doos staat ook nog ‘get in touch with your inner puppy’.  Lijkt me niet verstandig. Ik kan beter mijn inner puppy negeren, wil ik voorkomen dat ik thuis de boel sloop. Misschien moet ik toch maar aan de yoga.