Bizar

Nu snap ik het leven al een tijdje niet meer, maar de laatste paar weken vind ik echt bizar. Naast dat er het nodige gebeurt in mijn eigen wereldje, verstoort een akelig virus het dagelijkse bestaan op een groot deel van deze planeet. Een week of 3 geleden was Corona een virus dat huishield in China en Italië en dachten wij dat het allemaal niet zo’n vaart zou lopen in Nederland. In diezelfde periode heb ik contact opgenomen met een makelaar omdat ik eindelijk de stap durfde te nemen om het huis in Groningen te verkopen. Twee weken later vroegen de makelaar en ik zich af of het handig was om het huis op de markt te brengen vanwege dat verrekte virus. Toch maar gedaan, want ik heb geen haast en het mocht van mij allemaal nog wel een tijdje duren.

Huis

Gek hoe het dan loopt. Vorige week zaterdag stond het huis op Funda en heb ik de boel schoongemaakt en opgeruimd, voor het geval dat er toch iemand het huis wilde komen bekijken. In Nederland werd het langzamerhand duidelijk dat het virus niet zou stoppen bij de grenzen van Brabant. Op zondag zat ik in een nagenoeg lege trein richting Den Haag, in de veronderstelling dat we op kantoor waarschijnlijk afspraken zouden gaan maken over meer thuiswerken en minder op kantoor, maar onderweg werd al duidelijk dat we allemaal thuis moesten gaan werken.
Op woensdag heeft de makelaar met de nodige voorzorgsmaatregelen 5 bezichtigingen in mijn huis gehouden en op donderdag was de boel verkocht. Reden voor een klein feestje in mijn eentje!

Dubbel gevoel

Ik volg de richtlijnen van het RIVM en houd zoveel mogelijk afstand van de medemens als ik mij echt buiten de deur moet begeven. Tot nu toe ga ik alleen de deur uit als ik boodschappen moet doen. Ik woon in een wijk met kleine ondernemers en ik heb vandaag een rondje winkels gedaan. Ik heb toch het gevoel dat ik die mensen moet helpen om hun zaak draaiende te houden. Dus ben ik thuisgekomen met 3 stukken zeep (heel nuttig), een vetplant (minder noodzakelijk), 2 boeken (voor de vrije tijd), een krant (om depressief van te worden), een pot jam in de smaak Wild Blueberry (lekker en dat terwijl ik zelden jam eet) en een mooie presse-papier (heb ik echt niet nodig, maar het ding is echt heel mooi). Alle winkeliers houden zich  aan de voorzorgsmaatregelen en zijn blij dat je langskomt. En wat koopt natuurlijk.

Een dubbel gevoel heb ik over mijn plannen om een ander huis te gaan bezichtigen. Nu het huis in Groningen is verkocht, wil ik verder met mijn leven en iets anders kopen in Den Haag. Maandag staat een 1^e bezichtiging gepland. Aan de ene kant spannend, aan de andere kant voelt het niet goed dat ik naar buiten ga om een huis te bekijken. Al is de kans klein dat ik met veel mensen in aanraking ga komen, ik neem een stok van anderhalve meter mee om iedereen op afstand te houden. Maar goed, een dubbel gevoel dus.

Thuiswerken

Een dag in de week thuiswerken is heerlijk, maar dagen achtereen is echt vervelend. Ik mis het contact met de collega’s, het snel kunnen overleggen en de wandelingen naar de koffieautomaat. Op mijn 30m² ben je snel uitgewandeld en ik word toch wel wat stijf van het vele zitten. We houden contact via de WhatsApp en weten nu dat we, al dan niet met beeld, via Skype kunnen vergaderen. Is fijn maar toch niet hetzelfde.

Tijdens het thuiswerken luister ik naar de radio, om zodoende toch nog wat geluid om me heen te hebben. En op de radio zenden ze hele obscure reclame uit. Zo zit ik nog steeds verbijsterd te luisteren naar een meneer die op licht-erotische toon dingen zegt als ‘ze zuigt aan zijn buik’. Dat soort zinnen leidt toch enorm af van je belangrijke werkzaamheden. Porno op de radio, overdag! Blijkt het over het seksleven van de libelle te gaan. Daarvan gaat de mens tuinieren. Volgens Horny Hornbach. Ik wil geen tuin.