Scrum

Het afgelopen jaar is het woord ‘scrum’ met stip binnengekomen in mijn jeukwoorden top 10. Toen ik hoorde dat op mijn werk aan scrum wordt gedaan, werd ik in eerste instantie wild enthousiast. Het leek me geweldig om in mijn lunchpauze te mogen kijken naar collega’s die een potje rugby met elkaar spelen. Ik verheugde me op de aanblik van woest onaantrekkelijke mannen zonder tanden die elkaar, met de wellust in de ogen, bespringen. Mannen die grommend tegen elkaar aanduwen en wilde tackles maken. Mannen die met bebloede koppen, armen uit de kom en ontwrichte enkels gewoon door blijven spelen. Mannen die niet meteen ter aarde storten als er naar ze wordt gewezen, het zijn immers geen voetballers. En wist u dat er in rugby, naast een loosehead prop en een tighthead prop, een hooker aan het spel meedoet? Rugby is echt een enorm sexy sport. Dus u kunt zich voorstellen hoe groot mijn teleurstelling was toen bleek dat scrum op het werk niets met rugby van doen heeft, maar eigenlijk een projectaanpak is. Helemaal niet sexy en die tandeloze mannen zijn in geen velden of wegen te bekennen. Scrummen in de werksfeer is sprinten. Scrummen is doelen stellen. Scrummen is samenwerken. Scrummen is focussen. Hoe saai klinkt dat?
‘Nee Marita, helemaal niet saai, want we hebben de dagelijkse stand up, poker en een burndown chart!’
‘Oh, comedy!’
‘Eh nee, gewoon dagelijks een kort overleg.’
‘Maar dat pokeren, dat is dan toch wel een beetje sexy?’
‘Sexy? We geven gewoon punten aan de hoeveelheid werk en zo.’
‘Dan mag ik toch hopen dat er aan het eind van de rit iets in de fik wordt gestoken?’
‘In de fik gestoken?’
‘Ja, die burndown chart.’
‘Mens, dat is een overzicht van het werk dat nog gedaan moet worden.’

Saai dus. Hoog tijd dat ik wat mannen de tanden uit de mond ga slaan en op rugby-les stuur. Vrijwilligers? Iemand?