Facebook

Ongemerkt ben ik al een paar jaar lid van een enge club. Die club heet Facebook. Het lijkt heel gezellig, zo’n digitaal platform waar je je familie, vrienden, collega’s en vage bekenden kunt ontmoeten voor het uitwisselen van al dan niet zinnige informatie. Er zijn huisregels, maar die zijn wat aan de vage kant. Zo blijkt dat het plaatsen van foto’s van een blote tiet of een lelijk hoofd tot levenslange uitsluiting leidt. Ook het kritisch beschouwen van dictators in verre landen kan je beter nalaten. Aan de andere kant zie ik ook veel racistische en homofobe shit voorbij komen, wat dan blijkbaar wel weer mag. Het zou toch fijn zijn als Facebook daar eens actie op gaat ondernemen, maar dat zal wel lastig zijn omdat ‘het systeem’ bepaalt wat wel of niet mag.

Zo vind ik het ook jammer dat je niet altijd zelf kan bepalen wat je te zien krijgt. Ik zit echt niet te wachten op berichten van een Facebookvriend die een pagina voor kattenliefhebbers leuk vindt. Kan die vriend niets aan doen, Facebook vindt dat mij dat moet interesseren. Nee. Echt niet. I’m not a crazy cat lady. Punt.
Gelukkig kan je wel bepalen of iemand iets op jouw tijdlijn mag zetten. Geweldig, per slot van rekening kan ik prima de eigen zooi op mijn pagina plaatsen, daar heb ik andermans shit niet voor nodig. En het werkt echt heel goed, totdat je jarig bent. Want dan kunnen mensen de felicitaties niet kwijt en dan worden er allerlei slinkse wegen bewandeld om jou toch maar te feliciteren. Bijvoorbeeld door een reactie te plaatsen op een oud bericht van jou, wat dan weer reacties van anderen uitlokt. Of paniekerige berichten via Messenger, zodat je genoodzaakt bent om uit te leggen dat het echt niet aan de vriend ligt dat er geen bericht geplaatst kan worden omdat ikzelf de boel heb geblokkeerd. Verder werd ik gespamd via WhatsApp, de privé- én werkmail, de werkchat en telefoon. Als ik ergens de pest aan heb, is het de telefoon. En zelfs het intranet op het werk werd ingezet om de felicitaties over te brengen. Gevolg was dat ik de hele dag bezig ben geweest met het reageren op berichtjes en mijn mobiel geen moment zonder de oplader kon leven.

Dus volgend jaar maar weer gewoon toestaan dat ander volk berichten op mijn tijdlijn mag plaatsen. Kan ik de boel de hele dag negeren, de volgende dag iedereen wild enthousiast bedanken voor de felicitaties, om vervolgens de boel schoon te vegen. Top!
Langs deze weg wil ik iedereen bedanken voor de moeite die men heeft gedaan om mij afgelopen dinsdag te feliciteren. Want, eerlijk is eerlijk, het is toch best fijn als er aan je gedacht wordt. Vooral de collega’s in Groningen wil ik bedanken voor hun spontane felicitaties. De collega’s in Amstelveen moesten eerst gelokt worden met een koek, dat geeft toch te denken.  #weetwaarjevriendenzitten