Onhandig

Zolang als ik me kan herinneren, ben ik onhandig. Op ieder denkbaar vlak. Sinds ik weet dat ik geen diepte zie, is dat mijn ultieme excuus om mijn onhandigheid te verklaren. Daar kom ik mee weg als ik weer eens met een mouw aan een deurkruk blijf hangen of bij het openen van een kastdeurtje vergeet mijn hoofd uit de zwaairichting te verwijderen. Hup, weer een bult op het voorhoofd. ‘Ja, ik zag het niet aankomen want ik zie geen diepte’. Duh. Ik struikel ook altijd op de meest ongelukkige momenten over mijn eigen voeten. Jarenlang ging een extra gevulde EHBO-doos mee op vakantie omdat Marita van stoepjes stuiterde of juist vergat een voet op te tillen bij het bestijgen van zo’n stoep. Echt waar, iedere millimeter hoogteverschil in het te bewandelen terrein leverde acuut gevaar op voor mijn enkels. Nog steeds eigenlijk, wat lastig is met mijn voorliefde voor hoge hakken.

Met voedsel ben ik ook niet te vertrouwen, soms is het gewoon moeilijk om met een vork je mond te vinden. Spaghettislierten verdwijnen in het decolleté, de rode saus maakt een fijne vlek op je nieuwe witte shirt en als je in paniek de spaghetti wil opvissen, gooi je enthousiast een glas wijn om. Over een ander, dat soort gedoe dus. Zomers op een fijn terras eten vind ik fijn maar ook een ramp. Ik presteer het altijd zo te gaan zitten dat mijn hoofd veel wind vangt, met als gevolg dat ik zowel op de biefstuk als op mijn eigen haar zit te kauwen.
En dan make-up. Ik vind het knap als vrouwen in een schuddende trein zonder te knoeien make-up op hun hoofd kunnen aanbrengen. Ik presteer het om in stilstand de mascara op oogleden en wangen te smeren, terwijl ik zo mijn best doe om alleen de wimpers te verven. Nagellak bedekt bij mij altijd meer dan alleen de nagels en met lippenstift kan ik onbedoeld een snor fabriceren. Ik gebruik daarom zo min mogelijk make up met als slap excuus dat puur natuur toch het mooist is.

Maar het grootste mijnenveld vind ik nog wel de liefde en alles wat daarmee samenhangt. Ik kan volkomen blind zijn voor gevoelens van een ander en reageer, naderhand bekeken, erg klunzig op een uiting van verliefdheid. Ooit meegemaakt dat je na een gezellige avond door iemand naar huis wordt gebracht, je denkt dat je bij het afscheid de gebruikelijke drie wangkusjes gaat uitvoeren en dat die eerste kus ergens halverwege je lippen of op je neus belandt? En dat je dan lekker onbenullig reageert door te zeggen dat hij erg onhandig bezig is en vervolgens gewoon afscheid neemt? En dat je pas bij het betreden van je huis je afvraagt of hij nou net van plan was om je te gaan zoenen? En dat je dan met je kop tegen de muur wilt bonzen omdat je die kans hebt laten ontglippen?
Ik wel.