Shapewear is een mooi woord voor figuur corrigerend ondergoed. Ondergoed dat borsten omhoogstuwt, de buik laat verdwijnen, een wespentaille creëert, billen opbeurt en de heupen mooi rond laat zijn. Alles waarvan wij vrouwen denken dat het ons aantrekkelijker maakt voor het andere geslacht en blijkbaar ga je jezelf ook beter voelen als het lijf in de ‘juiste’ proporties is geduwd. Maar wat zijn dan die juiste proporties en houden we onszelf en een ander niet voor de gek? Het droombeeld voor veel vrouwen is het zandloperfiguurtje met een lekkere C-cup. Maar dat hebben we nu eenmaal niet allemaal en bovendien hebben de mannen ook hun eigen voorkeuren, om het even lekker lastig te maken. De een houdt van grote borsten, de ander heeft liever een handzamer formaat, er zijn mannen die op dikke vrouwen vallen of juist op dunne latten. Kortom, waarom doen we al die moeite? Is die vent niet gewoon gevallen voor je sprankelende ogen en je geweldige persoonlijkheid? En houdt hij niet net zoveel van je als je, puisterig en al, ongesteld bent en je volstrekt onmogelijk gedraagt? Maar nee, we hijsen ons massaal in de shapewear. Alleen lijkt mij die hele figuur corrigerende zooi bij een opbloeiende liefde toch wel een stressfactor. Want stel je eens voor dat je op de date aller dates gaat, die date van ‘tonight is the night…’, en dat je op het moment suprême uit je sexy jurkje stapt en die leuke man je moet helpen om je te bevrijden uit de huidkleurige short met pijpjes. Kunnen we het licht even dimmen? Want die letterlijk adembenemende korset met push up bh moet ook nog uit. De vetrolletjes springen spontaan tevoorschijn, je billen en borsten zakken 20 centimeter en de taille is met de noorderzon vertrokken. Toppunt van romantiek, echt waar. Dit propje gaat morgen weer naar de sportschool.
Deze dames hebben toch echt geen shapewear nodig
Marita's overpeinzingen 