Afscheid van de bezem

Dinsdagavond 1 december. Lopend naar huis door het centrum van mijn stad, Groningen. Heerlijke stad, klein maar fijn en relaxt bruisend. En er wonen van die lieve, attente mensen. In de Folkingestraat werd ik voorbijgefietst door een jongen die mij waarschuwde dat mijn tas open stond. Dat klopte want de fles wijn die ik cadeau had gekregen, paste niet helemaal in de rugzak. Een cadeautje vanwege mijn afscheid van het kantoor in Groningen. Praktisch als ik ben, heb ik mijn afscheid gecombineerd met de eindejaarsborrel die al gepland stond. Want die borrel was in de kroeg en dat vind ik toch een stuk gezelliger dan het bedrijfsrestaurant. En gezellig was het zeker. Tijdens een afscheid moet er om onduidelijke redenen altijd gespeecht worden. Mijn manager kon zich in ieder geval niet inhouden. Ik geef toe dat ik bij speeches zelden goed oplet, te gauw afgeleid door andere zaken (bitterballen). Ik kan mij herinneren dat het woord carrière vaak voorbij is gekomen en zoiets als een moedige stap. En dat ik een soort van moeder was/ben voor collega’s, wat trouwens meteen vanuit de zaal enthousiast werd aangevuld met het woord ‘heks’. Kon ik natuurlijk alleen maar beamen, het is erg lastig om altijd dat schattige imago in stand te houden. Ook heeft de manager gemeend te moeten melden dat ik in de overgang ben. Ik weet niet waar hij die informatie vandaan heeft, maar het klopt voor geen meter. Speech voorbij, je krijgt bloemen en dan denk je dat je weer aan de drank kan. Maar nee, ook ik moest speechen van de aanwezigen. Ik ben de beroerdste niet, ook zonder pen en papier kan ik de nodige onzin uitkramen. Geheel onvoorbereid, maar improviseren blijkt een van mijn talenten te zijn. Alleen die microfoon…. Hoe dan ook, een beter afscheidsfeestje had ik mij niet kunnen wensen. Een hoop lieve woorden, veel knuffels, zoenen en sjans met de barman. Een aantal liefdesverklaringen ontvangen, sommige mensen waren nuchter toen ze me dat meldden, anderen zeer zeker niet. Maar ach, het is toch mooier dat mensen van je houden en je gaan missen, dan dat de vlag wordt uitgehangen bij je vertrek. De mensen van kantoor Groningen hebben voor altijd een plekje in mijn hart veroverd. Voor al die mensen die ik in de afgelopen jaren een mep heb verkocht; ik deed het uit liefde. En met liefde.

Het favoriete heksje van Paul,
Marita

Mooie woorden van Paul