Woensdagochtend, het Van Goghmuseum. Bij de tentoonstelling Munch : Van Gogh is het druk, veel in de weg lopende mensen met zo’n mediatourding op het hoofd. Mijn oog valt op een gezin met twee kleine meisjes, leeftijd ergens tussen de 5 en de 7. De meiskes luisteren schijnbaar aandachtig naar het verhaal op de mediaplayer. Mama vindt kunstonderwijs op jonge leeftijd belangrijk en overhoort haar dochters; ‘wat is de overeenkomst tussen beide mannen?’ Ik vind ze te jong om nu al over mannen te moeten nadenken, maar vooruit. De meisjes blijven stil totdat de jongste vol trots zegt dat ze al bij 101 is. Nee zegt mama, zij waren allebei ongehuwd en hadden een psychische aandoening. Het huwelijk en de psychiatrie, ook al past het heel mooi bij elkaar, vind ik geen onderwerpen om kleine kinderen mee lastig te vallen. Tenzij er een gekke oom in de familie ronddwaalt, dan is het handig om enige uitleg te verstrekken over psychische aandoeningen. Het jongste meisje interesseert het voor geen meter en meldt nog maar eens dat ze al bij 101 is op de mediaplayer. En eigenlijk bedoelt ze daarmee te zeggen dat ze er wel klaar mee is, met die gekke kerels die schilderijen hebben gemaakt.
Ikzelf loop rond zonder een mediaplayer. Bij het ondergaan van kunst, ook al heb ik er geen verstand van, vind ik zo’n ding erg afleiden. Ik kijk liever en lees zo nodig de bijschriften. Kunst is persoonlijk, ik vind iets mooi of lelijk. Het doet me iets of het doet me helemaal niets. Wil ik meer weten over de kunstenaar, zijn liefdesleven en al dan niet aanwezige gekte, dan lees ik wel een boek. Thuis, zonder afleidende factoren als toeristen met selfie sticks. Ja, ook in een museum kom je dat soort mensen tegen. ‘Me, myself and I and that dude who cut off his ear.’ Gelukkig mag je in het Van Gogh op veel plekken niet fotograferen, maar dat weerhoudt sommige mensen niet om uitgebreid hun eigen snuit, én de afwezige oorlel van Vincent, op de foto te zetten. En dan maakt het niet uit dat Edvard M. en Vincent van G. regelmatig zelfportretten hebben geschilderd. Dat heet kunst, de zichzelf verheerlijkende selfie-maniakken zijn domweg irritant.
Marita's overpeinzingen 
Helemaal met je eens! Kunst is niet mooi omdat het kunst is, kunst is pas mooi als je er zelf iets mee hebt. En dat is heel persoonlijk en niet afhankelijk van een audiotour (o de ramp) of van het begeleidt door een medewerker langs de zalen schuifelen in groepen van veertig mensen. Hoe was de tentoonstelling verder? Ben recent pas voor het eerst bij Van Gogh geweest; vond het leuker dan ik had verwacht!
LikeLike
Dit was mijn 1e bezoek aan Van Gogh en ik vond het ook leuker dan verwacht. De opzet van de tentoonstelling vind ik erg goed. Je wordt heel handig door hun ontwikkeling als kunstenaar geleid, van het begin tot het einde. Aanrader!
LikeGeliked door 1 persoon