Op kamers

Een zoektocht van een kleine 2 maanden langs allerlei obscure kameradvertenties en bijzondere kamerverhuurders heeft me dan eindelijk een kamer opgeleverd. Geduld is een schone zaak, want deze kamer is een lot uit de loterij en op een door mij gewenste locatie in Amsterdam. Alleen, het is wel een dure bedoening, dat ‘op kamers wonen’. En dan heb ik het niet over de huur. Want ook al is de kamer volledig gemeubileerd, je voert toch 2 huishoudens. Volgens mijn bescheiden mening moet ik daarom in ieder geval een dubbele garderobe aanschaffen. Ik ga natuurlijk niet elke week alle kleding, schoenen en lingerie van Groningen naar Amsterdam en vice versa verslepen. Dat betekent shoppen. Een activiteit waar ik geen fan van ben, maar als ik ook in Amsterdam voor de kast wil staan dralen om te bepalen wat ik ga aantrekken, zal ik wel moeten. Nu ben ik van het efficiënt shoppen, oftewel een lijstje maken en dat in een sneltreinvaart afwerken. Pinpas paraat, stopwatch ingedrukt en sprinten maar, zoiets. Nu is de herfstvakantie niet het meest geschikte moment om winkels af te draven. Er bestaan namelijk moeders die om onduidelijke redenen het leuk vinden om met hun kinderen te gaan winkelen. De meeste kinderen vinden winkelen helemaal niet leuk. Tenminste, dat maak ik op uit het gekrijs en geblèr dat uit menig keeltje komt. Even afgezien van dat kereltje dat wild enthousiast met een bh op zijn hoofd door de V&D rende. Mama gillend door de winkel; ‘Wèslèèèy, hang onmiddellijk terug!’ Het hoofd van Wesley had trouwens een grotere cupmaat dan de borsten van Sylvie van der V. Maar dit geheel terzijde, alle andere aanwezige kinderen wilden op z’n minst een ijsje of gewoon terug naar huis. Zoals het hoort.
Gelukkig kon ik wel snel weer naar huis. Een paar kledingstukken rijker en een kapitaal armer. Op kamers, je moet er wat voor over hebben.