Het is helemaal niet verkeerd om door iemand als lekker ding te worden betiteld. Wie wil er nou niet begeerd worden door iemand die van al jouw rondingen houdt? Iemand die het niet erg vindt dat er pondje extra aan zit, want dan is er immers meer om van te houden. Ik wil dus best het lekkere ding uithangen voor de juiste persoon en met passie zijn begeerte beantwoorden. Helaas krijg ik vaak te maken met potentiële minnaars waar ik niet op zit te wachten. Van het soort dat mij zowel in het binnen- als buitenland altijd weet te vinden, de familie Mug. Van die gepassioneerde exemplaren die op mij neerdalen als een stel toeristen op een lopend buffet. Die zonder enige gêne de borden vol scheppen, zonder zich af te vragen of het niet een beetje minder kan. Geen onbedekt stukje lijf is veilig voor die ellendige prikbeesten en binnen no time ben ik voorzien van tig dikke, rode en jeukende bulten. Alsof de builenpest is uitgebroken, geen man die mij dan nog een lekker ding zal vinden. Het ergste is dat alleen muggen van het vrouwelijke geslacht het bloed uit je lijf zuigen, de lesbische krengen. De mannetjes houden zich blijkbaar alleen bezig met hetgeen waar zij goed voor zijn, het paren. Het verbaast me niets, het blijven mannen.
Om te voorkomen dat ik leeggezogen word, kan ik natuurlijk mijn hele lijf gaan bedekken met een boerka of iets dergelijks. Nu is het zomer en draag ik toch liever iets luchtigs. Dus ik zal de komende weken jurkjes en rokjes blijven dragen en ik bied alvast mijn excuses aan voor het bultenparadijs op de zichtbare onderdelen van mijn lichaam. Gewoon de andere kant opkijken als je er onpasselijk van wordt. En slaat de begeerte toch toe, dan hoor ik het graag!
Marita's overpeinzingen 